Blessed Island/της Memnune
Αξιοθέατα
Στην αρχαία Ακρόπολη της Ρόδου oι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία δίπλα στο Ναό του Απόλλωνα, να θαυμάσουν τα ερείπια του αρχαίου σταδίου της Ρόδου. Το μήκος του σταδίου υπολογίζεται ότι ήταν στα 600 ft / 210 m. Κάποια τμήματά του εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα.Τα αυθεντικά τμήματα που έχουν διασωθεί εώς σήμερα είναι η “Σφεντόνα” (η άκρη τους είναι στρογγυλεμένη και γυρνά προς τα επάνω), οι “προεδρίες” (τα καθίσματα των προέδρων) και μερικά από τα χαμηλότερα καθίσματα στο αμφιθέατρο.
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι η εγκατάσταση εκκίνησης για τους αθλητές, σώζεται! Λίγα μέτρα πιο μακριά κατάφεραν αρχαιολόγοι να αποκαλύψουν σημαντικά έργα τέχνης του τότε γυμναστηρίου, το οποίο ήταν ένα τεράστιο τετράγωνο ουσιαστικά. Η Ακρόπολη, εκτείνεται σε έναν αρχαιολογικό χώρο των 12.500 m2, χωρισμένη από τα σύγχρονα κτίρια αλλά δυστυχώς δεν έχει ακόμη ανασκαφεί πλήρως.
29 personas del lugar lo recomiendan
Ancient Stadium
Στην αρχαία Ακρόπολη της Ρόδου oι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία δίπλα στο Ναό του Απόλλωνα, να θαυμάσουν τα ερείπια του αρχαίου σταδίου της Ρόδου. Το μήκος του σταδίου υπολογίζεται ότι ήταν στα 600 ft / 210 m. Κάποια τμήματά του εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα.Τα αυθεντικά τμήματα που έχουν διασωθεί εώς σήμερα είναι η “Σφεντόνα” (η άκρη τους είναι στρογγυλεμένη και γυρνά προς τα επάνω), οι “προεδρίες” (τα καθίσματα των προέδρων) και μερικά από τα χαμηλότερα καθίσματα στο αμφιθέατρο.
Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι η εγκατάσταση εκκίνησης για τους αθλητές, σώζεται! Λίγα μέτρα πιο μακριά κατάφεραν αρχαιολόγοι να αποκαλύψουν σημαντικά έργα τέχνης του τότε γυμναστηρίου, το οποίο ήταν ένα τεράστιο τετράγωνο ουσιαστικά. Η Ακρόπολη, εκτείνεται σε έναν αρχαιολογικό χώρο των 12.500 m2, χωρισμένη από τα σύγχρονα κτίρια αλλά δυστυχώς δεν έχει ακόμη ανασκαφεί πλήρως.
Το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου είναι κτίσμα του 14ου αιώνα που κατασκευάστηκε από τους Ιωαννίτες ιππότες, οι οποίοι κατείχαν τη Ρόδο και ορισμένα άλλα νησιά όπως το Καστελόριζο από το 1309 έως το 1522, στη θέση παλαιότερης βυζαντινής ακρόπολης του 7ου μ.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με νεότερες έρευνες στη θέση του, βρισκόταν ο ιερός ναός του θεού Ήλιου και σε αυτή την θέση πιθανόν να είχε στηθεί ο περίφημος Κολοσσός της Ρόδου σε αντίθεση με την προγενέστερη πεποίθηση ότι βρισκόταν στην περιοχή Μανδράκι, που βρίσκεται στη θέση του ενός εκ των τριών λιμανιών της Ρόδου. Το παλάτι εκτός από διοικητικό κέντρο των Ιπποτών και κατοικία του Μεγάλου Μαγίστρου ήταν επίσης έδρα της άρχουσας κοινωνικής και πνευματικής τάξης της Ρόδου.
112 personas del lugar lo recomiendan
Palacio del Gran Maestro de los Caballeros de Rodas
IppotonΤο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου είναι κτίσμα του 14ου αιώνα που κατασκευάστηκε από τους Ιωαννίτες ιππότες, οι οποίοι κατείχαν τη Ρόδο και ορισμένα άλλα νησιά όπως το Καστελόριζο από το 1309 έως το 1522, στη θέση παλαιότερης βυζαντινής ακρόπολης του 7ου μ.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με νεότερες έρευνες στη θέση του, βρισκόταν ο ιερός ναός του θεού Ήλιου και σε αυτή την θέση πιθανόν να είχε στηθεί ο περίφημος Κολοσσός της Ρόδου σε αντίθεση με την προγενέστερη πεποίθηση ότι βρισκόταν στην περιοχή Μανδράκι, που βρίσκεται στη θέση του ενός εκ των τριών λιμανιών της Ρόδου. Το παλάτι εκτός από διοικητικό κέντρο των Ιπποτών και κατοικία του Μεγάλου Μαγίστρου ήταν επίσης έδρα της άρχουσας κοινωνικής και πνευματικής τάξης της Ρόδου.
Από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα αυτός είναι ο εμπορικός δρόμος της Παλιάς Πόλης, με δεκάδες καταστήματα που πουλούν σουβενίρ, ρούχα, κοσμήματα, δερμάτινα, ομπρέλες (παρότι δεν βρέχει συχνά, η Ρόδος φημίζεται για τις ομπρέλες της), κεραμικά, χαλιά κ.ο.κ. Στην κορυφή της οδού Σωκράτους δεσπόζει το Σουλεϊμανιέ τζαμί, που έκτισε ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν αμέσως μετά την κατάληψη της Ρόδου. Στο σημείο όπου η οδός Σωκράτους συναντιέται με την οδό Ορφέως βρίσκεται ο Πύργος του Ρολογιού, που δημιούργησε ο Φετχή πασάς το 1857. Ο παλιός μηχανισμός του ρολογιού θεωρείται ένα από τα επιτεύγματα της τεχνολογίας του 19ου αιώνα και εκτίθεται στο προαύλιο του μπαρ που στεγάζεται στο χώρο. Από την κορυφή του πύργου μπορείτε να θαυμάσετε τη θέα στην Παλιά Πόλη και να τραβήξετε πανοραμικές φωτογραφίες.
Sokratous
SokratousΑπό τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα αυτός είναι ο εμπορικός δρόμος της Παλιάς Πόλης, με δεκάδες καταστήματα που πουλούν σουβενίρ, ρούχα, κοσμήματα, δερμάτινα, ομπρέλες (παρότι δεν βρέχει συχνά, η Ρόδος φημίζεται για τις ομπρέλες της), κεραμικά, χαλιά κ.ο.κ. Στην κορυφή της οδού Σωκράτους δεσπόζει το Σουλεϊμανιέ τζαμί, που έκτισε ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν αμέσως μετά την κατάληψη της Ρόδου. Στο σημείο όπου η οδός Σωκράτους συναντιέται με την οδό Ορφέως βρίσκεται ο Πύργος του Ρολογιού, που δημιούργησε ο Φετχή πασάς το 1857. Ο παλιός μηχανισμός του ρολογιού θεωρείται ένα από τα επιτεύγματα της τεχνολογίας του 19ου αιώνα και εκτίθεται στο προαύλιο του μπαρ που στεγάζεται στο χώρο. Από την κορυφή του πύργου μπορείτε να θαυμάσετε τη θέα στην Παλιά Πόλη και να τραβήξετε πανοραμικές φωτογραφίες.
Η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου άρχισε να διαμορφώνεται στο τελευταίο τέταρτο του 7ου αι. μ.Χ., πάνω στα λείψανα του προϋπάρχοντος ελληνιστικού οικισμού. Το πρωτοβυζαντινό φρούριο στην ΒΑ πλευρά της σημερινής μεσαιωνικής πόλης κτίστηκε για να αντιμετωπιστούν οι αραβικές θαλάσσιες επιδρομές και διέθετε τείχος, προτείχισμα και τάφρο στη νότια, δυτική και βόρεια πλευρά του, ενώ προς ανατολάς υψωνόταν πάνω από τον αρχαίο λιμένα. Σύγχρονο του φρουρίου είναι το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου μέχρι το ύψος του ορόφου και έπαιζε το ρόλο της ακρόπολης, δηλαδή ήταν το τελευταίο καταφύγιο των αμυνόμενων σε περίπτωση άλωσης των τειχών. Στα τέλη του 11ου με αρχές 12ου αι. η οχύρωση διευρύνθηκε και περιέλαβε τον οικισμό που βρισκόταν εκτός των τειχών. Μετά την έλευση των Ιωαννιτών ιπποτών, το 1309, οι οχυρώσεις της πόλης επεκτάθηκαν και τετραπλαστιάστηκε σε μέγεθος σε σχέση με τη βυζαντινή, αναπτυσσόμενη σε μια ημικυκλική περιοχή έκτασης 800.000 τ.μ. γύρω από το κεντρικό λιμάνι. Η κατασκευή των νέων τειχών προσαρμόστηκε σταδιακά στις απαιτήσεις της εποχής, όπως είχαν διαμορφωθεί μετά τη γενικευμένη χρήση της πυρίτιδας και των πυροβόλων όπλων. Οι επισκευές και τροποποιητικές παρεμβάσεις στην ροδιακή οχύρωση στη διάρκεια της Ιπποτοκρατίας αποτελούν σαφείς μαρτυρίες της παραπάνω εξέλιξης.Οι νέες οχυρώσεις όριζαν τρεις γραμμές άμυνας, με τελευταίο το φρουριακό συγκρότημα του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου. Μεταξύ αυτού και του περιμετρικού τείχους υπήρχε μια ενδιάμεση αμυντική γραμμή, ένα τείχος που διαιρούσε την πόλη σε δύο άνισα μέρη. Το βόρειο και μικρότερο τμήμα ονομαζόταν Κολλάκιο και προοριζόταν αποκλειστικά για τις δραστηριότητες των μελών του ιπποτικού τάγματος. Κύριος άξονάς του ήταν η οδός Ιπποτών, η οποία ξεκινούσε από το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου και κατέληγε στην εκκλησία της Παναγίας του Κάστρου, ενώ στις δύο πλευρές του υψώνονταν ορισμένα από τα σπουδαιότερα ιπποτικά κτίσματα, ο Αγιος Ιωάννης του Κολλακίου, τα Καταλύματα των Γλωσσών, το παρεκκλήσι της Αγίας Τριάδας, το Νοσοκομείο και οι οικίες των αξιωματούχων του τάγματος. Ο υπόλοιπος πληθυσμός κατοικούσε στο Μπούργκο. Την περιοχή αυτή διέσχιζε ο φαρδύς δρόμος της Αγοράς που κατέληγε σε δύο πολύ σημαντικά κτίρια της εποχής, την Παναγία του Μπούργκου και τον Ξενώνα της Αγίας Αικατερίνης.
Medieval moat
Η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου άρχισε να διαμορφώνεται στο τελευταίο τέταρτο του 7ου αι. μ.Χ., πάνω στα λείψανα του προϋπάρχοντος ελληνιστικού οικισμού. Το πρωτοβυζαντινό φρούριο στην ΒΑ πλευρά της σημερινής μεσαιωνικής πόλης κτίστηκε για να αντιμετωπιστούν οι αραβικές θαλάσσιες επιδρομές και διέθετε τείχος, προτείχισμα και τάφρο στη νότια, δυτική και βόρεια πλευρά του, ενώ προς ανατολάς υψωνόταν πάνω από τον αρχαίο λιμένα. Σύγχρονο του φρουρίου είναι το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου μέχρι το ύψος του ορόφου και έπαιζε το ρόλο της ακρόπολης, δηλαδή ήταν το τελευταίο καταφύγιο των αμυνόμενων σε περίπτωση άλωσης των τειχών. Στα τέλη του 11ου με αρχές 12ου αι. η οχύρωση διευρύνθηκε και περιέλαβε τον οικισμό που βρισκόταν εκτός των τειχών. Μετά την έλευση των Ιωαννιτών ιπποτών, το 1309, οι οχυρώσεις της πόλης επεκτάθηκαν και τετραπλαστιάστηκε σε μέγεθος σε σχέση με τη βυζαντινή, αναπτυσσόμενη σε μια ημικυκλική περιοχή έκτασης 800.000 τ.μ. γύρω από το κεντρικό λιμάνι. Η κατασκευή των νέων τειχών προσαρμόστηκε σταδιακά στις απαιτήσεις της εποχής, όπως είχαν διαμορφωθεί μετά τη γενικευμένη χρήση της πυρίτιδας και των πυροβόλων όπλων. Οι επισκευές και τροποποιητικές παρεμβάσεις στην ροδιακή οχύρωση στη διάρκεια της Ιπποτοκρατίας αποτελούν σαφείς μαρτυρίες της παραπάνω εξέλιξης.Οι νέες οχυρώσεις όριζαν τρεις γραμμές άμυνας, με τελευταίο το φρουριακό συγκρότημα του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου. Μεταξύ αυτού και του περιμετρικού τείχους υπήρχε μια ενδιάμεση αμυντική γραμμή, ένα τείχος που διαιρούσε την πόλη σε δύο άνισα μέρη. Το βόρειο και μικρότερο τμήμα ονομαζόταν Κολλάκιο και προοριζόταν αποκλειστικά για τις δραστηριότητες των μελών του ιπποτικού τάγματος. Κύριος άξονάς του ήταν η οδός Ιπποτών, η οποία ξεκινούσε από το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου και κατέληγε στην εκκλησία της Παναγίας του Κάστρου, ενώ στις δύο πλευρές του υψώνονταν ορισμένα από τα σπουδαιότερα ιπποτικά κτίσματα, ο Αγιος Ιωάννης του Κολλακίου, τα Καταλύματα των Γλωσσών, το παρεκκλήσι της Αγίας Τριάδας, το Νοσοκομείο και οι οικίες των αξιωματούχων του τάγματος. Ο υπόλοιπος πληθυσμός κατοικούσε στο Μπούργκο. Την περιοχή αυτή διέσχιζε ο φαρδύς δρόμος της Αγοράς που κατέληγε σε δύο πολύ σημαντικά κτίρια της εποχής, την Παναγία του Μπούργκου και τον Ξενώνα της Αγίας Αικατερίνης.
Η διάσημη οδός των Ιπποτών έχει αποκατασταθεί πιστά στη μορφή που είχε το Μεσαίωνα. Κατά μήκος της βρίσκονται τα καταλύματα των περισσοτέρων «γλωσσών», των εθνικών ομάδων, δηλαδή, που συγκροτούσαν το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη. Κάθε «γλώσσα» είχε το δικό της κατάλυμα, κάτι μεταξύ λέσχης και ξενοδοχείου, όπου συγκεντρώνονταν τα μέλη (δεν έμεναν μόνιμα εκεί) και φιλοξενούνταν οι επίσημοι προσκεκλημένοι.
7 personas del lugar lo recomiendan
Street of the Knights of Rhodes
1-9 IppotonΗ διάσημη οδός των Ιπποτών έχει αποκατασταθεί πιστά στη μορφή που είχε το Μεσαίωνα. Κατά μήκος της βρίσκονται τα καταλύματα των περισσοτέρων «γλωσσών», των εθνικών ομάδων, δηλαδή, που συγκροτούσαν το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη. Κάθε «γλώσσα» είχε το δικό της κατάλυμα, κάτι μεταξύ λέσχης και ξενοδοχείου, όπου συγκεντρώνονταν τα μέλη (δεν έμεναν μόνιμα εκεί) και φιλοξενούνταν οι επίσημοι προσκεκλημένοι.
Σήμα κατατεθέν στο λιμάνι της Ρόδου το "Μανδράκι".
Το μπροστινό τμήμα είναι γεμάτο απο καφετέριες και ζαχαροπλαστεία όπου μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας αλλά και υπέροχα γλυκά, με θέα το παλιό λιμάνι της Ρόδου.
Στο εσωτερικό του υπάρχουν δεκάδες ψητοπωλεία και εστιατόρια καθώς επίσης και πάρα πολλά τουριστικά μαγαζιά.
9 personas del lugar lo recomiendan
Mandraki
1 Nea agora
Σήμα κατατεθέν στο λιμάνι της Ρόδου το "Μανδράκι".
Το μπροστινό τμήμα είναι γεμάτο απο καφετέριες και ζαχαροπλαστεία όπου μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας αλλά και υπέροχα γλυκά, με θέα το παλιό λιμάνι της Ρόδου.
Στο εσωτερικό του υπάρχουν δεκάδες ψητοπωλεία και εστιατόρια καθώς επίσης και πάρα πολλά τουριστικά μαγαζιά.
Το Δημοτικό Στάδιο Ρόδου «Διαγόρας» (πρώην εθνικό), με την αρχική ιταλική του ονομασία Arena Del Sole, είναι ένα ποδοσφαιρικό και ποδηλατικό στάδιο στην πόλη της Ρόδου και είναι έδρα του Γ.Σ Διαγόρα Ρόδου και του Α.Σ.Ρόδου. Είναι φωταγωγημένο, διαθέτει ποδηλατοδρόμιο και σκεπαστή οροφή στις θύρες 1 και 2. Διαθέτει επίσης βοηθητικό προπονητικό κέντρο με φυσικό χλοοτάπητα και ανοιχτά γήπεδα καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης.Το γήπεδο κατασκευάστηκε το 1932 από τις Ιταλικές Αρχές με αρχιτέκτονα τον Armando Bernabiti[2][3], βασισμένο στα πλαίσια αρχαίου ελληνικού σταδίου σχήματος U, με κερκίδες στις τρεις πλευρές του, και είχε τότε το όνομα Arena Del Sole (Αρένα του Ήλιου), υπάρχουν αναφορές ότι το 1936 με την αλλαγή διοικητή των ιταλικών τότε Δωδεκανήσων, από τον Mario Lago στον Cesare Maria De Vecchi, το στάδιο μετονομάστηκε σε «Stadio Mussolini» [1]. Προς το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, πήρε το όνομα «Διαγόρας» από το όνομα του αρχαίου ολυμπιονίκη Διαγόρα του Ρόδιου από μέλη του Γ.Σ. Διαγόρα και άλλους Ρόδιους πατριώτες, όπως και χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του Γυμναστικού Συλλόγου Διαγόρα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το εξωτερικό τοίχος του σταδίου που ήταν περίπου 250εκ. διπλασιάστηκε, κι έτσι έχασε την αρχική ιταλική μορφή του. Η χωρητικότητα-ρεκόρ του σταδίου είναι 8.500 άτομα. Η χωρητικότητα του γηπέδου είναι 3.693 θέσεις.
Μέχρι τις αρχές της νέας χιλιετίας, δεν υπήρχαν καθίσματα, εκτός από την σκεπαστή κερκίδα, ώσπου τοποθετήθηκαν και στο υπόλοιπο γήπεδο. Το 2016 με εντολή της Γ' Εθνικής κατηγορίας τα καθίσματα αφαιρέθηκαν. Το 2019 το τοιχίο από την θύρα 4 ως 5 υπέστη κλίση και γκρεμίστηκε για να επιδιορθωθεί. Το 2019 ο Δήμος Ρόδου με εντολή της Football League επανάφερε και πάλι τα καθίσματα.
Το 2020 το τοιχίο στις θύρες 4-5 επισκευάστηκε στη πρώιμη ιταλική μορφή του και με τους ίδιους ακριβώς πωρόλιθους που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του το 1932.
Το 2021 εγκρίθηκε κονδύλι για την ανακαίνιση και συντήρηση του σταδίου και των εγκαταστάσεων, που όμως δεν θα αλλάξουν την αρχική του όψη λόγω ότι συγκαταλέγεται στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων.
Diagora Stadium
VenetokleonΤο Δημοτικό Στάδιο Ρόδου «Διαγόρας» (πρώην εθνικό), με την αρχική ιταλική του ονομασία Arena Del Sole, είναι ένα ποδοσφαιρικό και ποδηλατικό στάδιο στην πόλη της Ρόδου και είναι έδρα του Γ.Σ Διαγόρα Ρόδου και του Α.Σ.Ρόδου. Είναι φωταγωγημένο, διαθέτει ποδηλατοδρόμιο και σκεπαστή οροφή στις θύρες 1 και 2. Διαθέτει επίσης βοηθητικό προπονητικό κέντρο με φυσικό χλοοτάπητα και ανοιχτά γήπεδα καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης.Το γήπεδο κατασκευάστηκε το 1932 από τις Ιταλικές Αρχές με αρχιτέκτονα τον Armando Bernabiti[2][3], βασισμένο στα πλαίσια αρχαίου ελληνικού σταδίου σχήματος U, με κερκίδες στις τρεις πλευρές του, και είχε τότε το όνομα Arena Del Sole (Αρένα του Ήλιου), υπάρχουν αναφορές ότι το 1936 με την αλλαγή διοικητή των ιταλικών τότε Δωδεκανήσων, από τον Mario Lago στον Cesare Maria De Vecchi, το στάδιο μετονομάστηκε σε «Stadio Mussolini» [1]. Προς το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, πήρε το όνομα «Διαγόρας» από το όνομα του αρχαίου ολυμπιονίκη Διαγόρα του Ρόδιου από μέλη του Γ.Σ. Διαγόρα και άλλους Ρόδιους πατριώτες, όπως και χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του Γυμναστικού Συλλόγου Διαγόρα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το εξωτερικό τοίχος του σταδίου που ήταν περίπου 250εκ. διπλασιάστηκε, κι έτσι έχασε την αρχική ιταλική μορφή του. Η χωρητικότητα-ρεκόρ του σταδίου είναι 8.500 άτομα. Η χωρητικότητα του γηπέδου είναι 3.693 θέσεις.
Μέχρι τις αρχές της νέας χιλιετίας, δεν υπήρχαν καθίσματα, εκτός από την σκεπαστή κερκίδα, ώσπου τοποθετήθηκαν και στο υπόλοιπο γήπεδο. Το 2016 με εντολή της Γ' Εθνικής κατηγορίας τα καθίσματα αφαιρέθηκαν. Το 2019 το τοιχίο από την θύρα 4 ως 5 υπέστη κλίση και γκρεμίστηκε για να επιδιορθωθεί. Το 2019 ο Δήμος Ρόδου με εντολή της Football League επανάφερε και πάλι τα καθίσματα.
Το 2020 το τοιχίο στις θύρες 4-5 επισκευάστηκε στη πρώιμη ιταλική μορφή του και με τους ίδιους ακριβώς πωρόλιθους που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του το 1932.
Το 2021 εγκρίθηκε κονδύλι για την ανακαίνιση και συντήρηση του σταδίου και των εγκαταστάσεων, που όμως δεν θα αλλάξουν την αρχική του όψη λόγω ότι συγκαταλέγεται στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων.
Στο δυτικό τμήμα της πόλης της Ρόδου, ενός οικιστικού συνόλου με μοναδική γοητεία, υψώνεται ο λόφος του Αγίου Στεφάνου, ευρέως γνωστός ως Μόντε Σμιθ.Εκεί βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της ακρόπολης της Ρόδου, με οικοδομήματα που χρονολογούνται στους Ελληνιστικούς και τους Υστεροελληνιστικούς Χρόνους (3ος-2ος αιώνας π.Χ.).Η ακρόπολη της Pόδου δεν είχε οχυρωματικό χαρακτήρα, όπως οι παλαιότερες ακροπόλεις. Aποτελούσε μια μνημειακή ζώνη με ιερά, μεγάλους ναούς, δημόσια κτίρια και υπόγειους χώρους λατρείας, όπου κυριαρχούσε το πνεύμα της ελληνιστικής αρχιτεκτονικής. Η εξαιρετική θέα που προσφέρει ο λόφος του Αγίου Στεφάνου στην παλαιά και τη νέα πόλη της Ρόδου, τη θάλασσα, καθώς και τα μικρασιατικά παράλια, είναι ο λόγος για τον οποίον είχε εγκαταστήσει εδώ το παρατηρητήριό του ο σερ Σίντνεϊ Σμιθ (Sir William Sidney Smith, 1764-1840), διοικητής των βρετανικών ναυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, προκειμένου να παρακολουθεί τις κινήσεις του γαλλικού στόλου στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα.
31 personas del lugar lo recomiendan
Monte Smith Hill
23 Voriou IpirouΣτο δυτικό τμήμα της πόλης της Ρόδου, ενός οικιστικού συνόλου με μοναδική γοητεία, υψώνεται ο λόφος του Αγίου Στεφάνου, ευρέως γνωστός ως Μόντε Σμιθ.Εκεί βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της ακρόπολης της Ρόδου, με οικοδομήματα που χρονολογούνται στους Ελληνιστικούς και τους Υστεροελληνιστικούς Χρόνους (3ος-2ος αιώνας π.Χ.).Η ακρόπολη της Pόδου δεν είχε οχυρωματικό χαρακτήρα, όπως οι παλαιότερες ακροπόλεις. Aποτελούσε μια μνημειακή ζώνη με ιερά, μεγάλους ναούς, δημόσια κτίρια και υπόγειους χώρους λατρείας, όπου κυριαρχούσε το πνεύμα της ελληνιστικής αρχιτεκτονικής. Η εξαιρετική θέα που προσφέρει ο λόφος του Αγίου Στεφάνου στην παλαιά και τη νέα πόλη της Ρόδου, τη θάλασσα, καθώς και τα μικρασιατικά παράλια, είναι ο λόγος για τον οποίον είχε εγκαταστήσει εδώ το παρατηρητήριό του ο σερ Σίντνεϊ Σμιθ (Sir William Sidney Smith, 1764-1840), διοικητής των βρετανικών ναυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, προκειμένου να παρακολουθεί τις κινήσεις του γαλλικού στόλου στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα.