Marko– autor vodiča
Razgledanje znamenitosti
Na tri kilometra jugozapadno od Žabljaka, sa kojim je povezano asfaltnim putem, smešteno je CRNO JEZERO, najveće i najpoznatije jezero Durmitora i drugo po površini među planinskin jezerima Crne Gore i jedan od simbola ovoga kraja. Smešteno je ispod Međeda, kao čuvara i zaštitnika, i zaodenuto je gustim četinarima, koji se zajedno sa Međedom ogledaju u njegovim modro zelenim dubinama.
Kada sneg počne da se topi ispod njega izbije snažno vrelo ČELINA, bučno se stropoštavajući belim slapovima u jezero. Sastavljeno je od dve vodene površine, tzv. Malog i Velikog jezera, odvojene uskom površinom kopna, zvanog “struga”. Nadmorska visina jezera je 1418. metara. Malo jezero je duboko 49.1, a veliko 24.5 metara. Temperatura vode leti prelazi 22 stepena, tako da je u toku vrelih letnjih meseci ovo jezero pravi raj za kupače.
92 personas del lugar lo recomiendan
Crno Lake
Na tri kilometra jugozapadno od Žabljaka, sa kojim je povezano asfaltnim putem, smešteno je CRNO JEZERO, najveće i najpoznatije jezero Durmitora i drugo po površini među planinskin jezerima Crne Gore i jedan od simbola ovoga kraja. Smešteno je ispod Međeda, kao čuvara i zaštitnika, i zaodenuto je gustim četinarima, koji se zajedno sa Međedom ogledaju u njegovim modro zelenim dubinama.
Kada sneg počne da se topi ispod njega izbije snažno vrelo ČELINA, bučno se stropoštavajući belim slapovima u jezero. Sastavljeno je od dve vodene površine, tzv. Malog i Velikog jezera, odvojene uskom površinom kopna, zvanog “struga”. Nadmorska visina jezera je 1418. metara. Malo jezero je duboko 49.1, a veliko 24.5 metara. Temperatura vode leti prelazi 22 stepena, tako da je u toku vrelih letnjih meseci ovo jezero pravi raj za kupače.
Smešten između sela Budečevica i Trešnjica, na magistralnom putu Pljevlja-Žabljak, nalazi se most koji spada među najveće i najlepše saobraćajne objekte u svetu. Most na Đurevića Tari, koji se uzdiže nad kanjonom istoimene reke, jedna je od najposećejnijih atrakcija u Crnoj Gori.
19 personas del lugar lo recomiendan
Puente de Most na Đurđevića Tari
P4Smešten između sela Budečevica i Trešnjica, na magistralnom putu Pljevlja-Žabljak, nalazi se most koji spada među najveće i najlepše saobraćajne objekte u svetu. Most na Đurevića Tari, koji se uzdiže nad kanjonom istoimene reke, jedna je od najposećejnijih atrakcija u Crnoj Gori.
Osam kilometara istočno od Žabljaka, na ivici Jezerske visoravni na Durmitoru, na uzvišenju, visoko iznad Tare, nalaze se ostaci srednjovekovnog grada Pirlitora. U istorijskim izvorima se Pirlitor ne pominje, ali se vjeruje da potiče iz XIV vijeka i da ga je podigao Sandalj Hranić Kosača, bosanski vojvoda koji je do 1419. bio najmoćniji velikaš bosanske države.
Pirlitor je ležao na srednjevjekovnom putu Nikšić – Pljevlja, koji je išao preko prostranog i visokog platoa Jezera na visini od oko 1450 metara. Na Pirlitoru je bilo malo utvrđenje, a nije isključeno da je dvor Sandaljev i mjesto gdje je herceg Stjepan Vukčić Kosača boravio 1453. godine bio baš Pirlitor, koji je po svemu do sada poznatom bio jedino utvrđeno mjesto na Jezerima.
Neznatni ostaci grada leže na jednom uzvišenju, na ivici visoravni Jezera. Jedini deo zida koji se danas može videti, verovatno je deo nekadašnje kule. Grad se nalazio na najvišoj tački uzvišenja ispod koga je prema Tari bio suvi šanac.
Pirlitor je poznatiji po epskom junaku vojvodi Momčilu koji je umro zbog izdaje svoje žene. On se pominje u epskoj narodnoj pjesmi „Ženidba kralja Vukašina“. Narodna pjesma o vojvodi koji je živio u gradu Pirlitor jedna je od najpopularnijih legendi na ovim prostorima.
Prema legendi Momčilo je imao krilatog konja Jabučila, mač sa očima, i bio je nepobjediv. Dok je vojvoda Momčilo jahao konja Jabučila, niko mu ništa nije mogao nauditi, niti ga je ničija sablja mogla sustići. O velikom junaku, njegovoj lijepoj ženi Vidosavi i čudesnom konju pročulo se svuda po svijetu.
14 personas del lugar lo recomiendan
Momčilov Grad
Osam kilometara istočno od Žabljaka, na ivici Jezerske visoravni na Durmitoru, na uzvišenju, visoko iznad Tare, nalaze se ostaci srednjovekovnog grada Pirlitora. U istorijskim izvorima se Pirlitor ne pominje, ali se vjeruje da potiče iz XIV vijeka i da ga je podigao Sandalj Hranić Kosača, bosanski vojvoda koji je do 1419. bio najmoćniji velikaš bosanske države.
Pirlitor je ležao na srednjevjekovnom putu Nikšić – Pljevlja, koji je išao preko prostranog i visokog platoa Jezera na visini od oko 1450 metara. Na Pirlitoru je bilo malo utvrđenje, a nije isključeno da je dvor Sandaljev i mjesto gdje je herceg Stjepan Vukčić Kosača boravio 1453. godine bio baš Pirlitor, koji je po svemu do sada poznatom bio jedino utvrđeno mjesto na Jezerima.
Neznatni ostaci grada leže na jednom uzvišenju, na ivici visoravni Jezera. Jedini deo zida koji se danas može videti, verovatno je deo nekadašnje kule. Grad se nalazio na najvišoj tački uzvišenja ispod koga je prema Tari bio suvi šanac.
Pirlitor je poznatiji po epskom junaku vojvodi Momčilu koji je umro zbog izdaje svoje žene. On se pominje u epskoj narodnoj pjesmi „Ženidba kralja Vukašina“. Narodna pjesma o vojvodi koji je živio u gradu Pirlitor jedna je od najpopularnijih legendi na ovim prostorima.
Prema legendi Momčilo je imao krilatog konja Jabučila, mač sa očima, i bio je nepobjediv. Dok je vojvoda Momčilo jahao konja Jabučila, niko mu ništa nije mogao nauditi, niti ga je ničija sablja mogla sustići. O velikom junaku, njegovoj lijepoj ženi Vidosavi i čudesnom konju pročulo se svuda po svijetu.
Kada se krene od Žabljaka prema Nikšiću, na devetom kilometru puta, lako uočljivo sa viših terena, nalazi se VRAŽIJE JEZERO – Kolijevka krilatih konja. Na nadmorskoj visini od 1411 m, duboko 10.6 m, široko otvoreno prema suncu, smešteno je na Jezersko – Drobnjačkoj površi, pored glavnog karavnskog puta, koji je u prošlosti spajao Onogost – Nikšić sa Taslidžom – Pljevljima.
Legenda kaže da u njemu živi krilati konj, crvene dlake, koji u vreme zvezdanih noći izlazi da pase i vodi ljubav sa kobilama, koje žive na njegovim obalama. Nakon završetka zanosnog čina, on ritne oplođenu kobilu u stomak, da ne bi ostala suždrebna. Samo mu to jednom ne pođe za rukom, a oplođena kobila oždrebi krilatog konja Jabučila, na kome čuveni Vojvoda Momčilo za čas prelete sa Pirlitora na Durmitor. Kada se krene putem, oko 500 metra dalje, smešteno je RIBLJE JEZERO.
12 personas del lugar lo recomiendan
Vražje jezero
Kada se krene od Žabljaka prema Nikšiću, na devetom kilometru puta, lako uočljivo sa viših terena, nalazi se VRAŽIJE JEZERO – Kolijevka krilatih konja. Na nadmorskoj visini od 1411 m, duboko 10.6 m, široko otvoreno prema suncu, smešteno je na Jezersko – Drobnjačkoj površi, pored glavnog karavnskog puta, koji je u prošlosti spajao Onogost – Nikšić sa Taslidžom – Pljevljima.
Legenda kaže da u njemu živi krilati konj, crvene dlake, koji u vreme zvezdanih noći izlazi da pase i vodi ljubav sa kobilama, koje žive na njegovim obalama. Nakon završetka zanosnog čina, on ritne oplođenu kobilu u stomak, da ne bi ostala suždrebna. Samo mu to jednom ne pođe za rukom, a oplođena kobila oždrebi krilatog konja Jabučila, na kome čuveni Vojvoda Momčilo za čas prelete sa Pirlitora na Durmitor. Kada se krene putem, oko 500 metra dalje, smešteno je RIBLJE JEZERO.
Niže od JABLAN JEZERA, na samom izvorištu vrela Mlinski potok, smešteno je ZMINJE JEZERO. Skriveno u dubini šume, ledene tišine, kao da mu je uloga podsećanja na usamljenost i razmišljanje o njoj. Malo je po dimenzijama i usađeno je u tesni ovalni pojas smrča, najverodostojnoje dočarava Gorsko oko, koje između četinarskih trepavica gleda na Crvenu gredu i obližnje vrhove. Nadmorska visina ovoga jezera iznosi 1520 m, a najveća dubina 7.7 metara.
12 personas del lugar lo recomiendan
Zminje jezero
Niže od JABLAN JEZERA, na samom izvorištu vrela Mlinski potok, smešteno je ZMINJE JEZERO. Skriveno u dubini šume, ledene tišine, kao da mu je uloga podsećanja na usamljenost i razmišljanje o njoj. Malo je po dimenzijama i usađeno je u tesni ovalni pojas smrča, najverodostojnoje dočarava Gorsko oko, koje između četinarskih trepavica gleda na Crvenu gredu i obližnje vrhove. Nadmorska visina ovoga jezera iznosi 1520 m, a najveća dubina 7.7 metara.
JABLAN JEZERO (“MALO JEZERO”) kako ga neki zovu i ako nosi ovo ime, prostranije je i dublje (8.5 m) od nekih drugih jezera na Durmitoru Jablan jezero na 1791. metru nadmorske visine, svojom lepotom samo dopunjuje lepotu čitavog ovoga kraja. Niže od ovoga jezera, na samom izvorištu vrela Mlinski potok, smešteno je Zminičko JEZERO.
8 personas del lugar lo recomiendan
Jablan jezero
JABLAN JEZERO (“MALO JEZERO”) kako ga neki zovu i ako nosi ovo ime, prostranije je i dublje (8.5 m) od nekih drugih jezera na Durmitoru Jablan jezero na 1791. metru nadmorske visine, svojom lepotom samo dopunjuje lepotu čitavog ovoga kraja. Niže od ovoga jezera, na samom izvorištu vrela Mlinski potok, smešteno je Zminičko JEZERO.
Niže od JABLAN JEZERA, na samom izvorištu vrela Mlinski potok, smešteno je ZMINJE JEZERO. Skriveno u dubini šume, ledene tišine, kao da mu je uloga podsećanja na usamljenost i razmišljanje o njoj. Malo je po dimenzijama i usađeno je u tesni ovalni pojas smrča, najverodostojnoje dočarava Gorsko oko, koje između četinarskih trepavica gleda na Crvenu gredu i obližnje vrhove. Nadmorska visina ovoga jezera iznosi 1520 m, a najveća dubina 7.7 metara.
Vidikovac Kanjon Tare / Viewpoint Tara Canyon
Niže od JABLAN JEZERA, na samom izvorištu vrela Mlinski potok, smešteno je ZMINJE JEZERO. Skriveno u dubini šume, ledene tišine, kao da mu je uloga podsećanja na usamljenost i razmišljanje o njoj. Malo je po dimenzijama i usađeno je u tesni ovalni pojas smrča, najverodostojnoje dočarava Gorsko oko, koje između četinarskih trepavica gleda na Crvenu gredu i obližnje vrhove. Nadmorska visina ovoga jezera iznosi 1520 m, a najveća dubina 7.7 metara.
Durmitor je planina izuzetne lepote, spada u prirodna remek dela. Obiluje planinskim vrhovima i brojnim ledničkim jezerima, okružen je bogatim četinarskim šumama. Brze i bistre reke plnine Durmitora stvaraju predivne kanjone i klisure, među kojima se posebno ističe kanjon reke Tare. Bogata flora i fauna kao i kultuturno nasleđe Durmitora privlače mnoge ljubitelje prirode iz celog sveta. Zbog svoje lepote i netaknute prirode, planina Durmitor sa okolnim predelima, proglašena je nacionalnim parkom 1952. godine.
Planinski masiv Durmitora se nalazi na severozapadu Crne Gore i čini ga prostrana visoravan (na 1.500 metara nadmorske visine), ispresecana dubokim kanjonskim dolinama, natkrivena planinskim vrhovima od kojih je čak 48 visoko preko 2.000 mnv.
Veruje se da planina, najverovatnije, ime dobila od keltske reči dru-mi-tor što u prevodu znači „voda sa planine’’.
Oštri vrhovi i grebeni čine ga idealnim mestom za planinarenje zimi i leti. Kružni put oko njegovog ruba dugačak je svega 90 km. U tako relativno malom području masiv Durmitora, ima 48 vrhova iznad 2000mnv, od čega 40 preko 2100mnv, 27 preko 2200 mnv, 18 preko 2300 mnv, 7 preko 2400mnv i samo jedan preko 2500 m (Bobotov Kuk 2523mnv).
Na istom tom području ima 17 jezera iznad 1400 mnv, od čega 11 iznad 1500 mnv, 9 iznad 1600 mnv, 4 iznad 1700 mnv, dva iznad 2000mnv (Zeleni vir i Miloševa lokva), a najdublje je Crno jezero (49 m). Na istom tom području ima 27 markiranih i 12 nemarkiranih staza. Markiranih staza ima preko 2000 km a prolaze kroz sve delove Durmitora i otkrivaju sve lepote ovog nacionalnog parka. Posebnost Durmitora je u lepoti raskošnih planinskih pejzaža, u osvajanju visina od kojih zastaje dah i s čijih vrhova se pružaju fantastični pogledi na udaljene horizonte kanjona Pive i Tare, te najviših planina Albanije, Srbije i Bosne (Prokletije, Kopaonik i Zelengora).
Prilikom izbora odeće i opreme za boravak na područiju Durmitota mora se imati u vidu da je ovo planinski kraj koji karakterišu ekstremni klimatski uslovi, nezavisno od godišnjih doba. Zbog toga sledeći predmeti su poželjni za planinske šetnje, a neophodni za planinske ture: mali ranac do 30l u kojem treba da imate bar 2l vode, neki energetski bar ili sušeno i koštunjavo voće, trek pantalone, duboke trek cipele , trek štapovi, aktivni veš dugih rukava, polar dukserica, nepromočiva jakna (soft shell), naočare za sunce i krema za sunčanje, šešir ili kačket.
19 personas del lugar lo recomiendan
Bobotov Kuk
Durmitor je planina izuzetne lepote, spada u prirodna remek dela. Obiluje planinskim vrhovima i brojnim ledničkim jezerima, okružen je bogatim četinarskim šumama. Brze i bistre reke plnine Durmitora stvaraju predivne kanjone i klisure, među kojima se posebno ističe kanjon reke Tare. Bogata flora i fauna kao i kultuturno nasleđe Durmitora privlače mnoge ljubitelje prirode iz celog sveta. Zbog svoje lepote i netaknute prirode, planina Durmitor sa okolnim predelima, proglašena je nacionalnim parkom 1952. godine.
Planinski masiv Durmitora se nalazi na severozapadu Crne Gore i čini ga prostrana visoravan (na 1.500 metara nadmorske visine), ispresecana dubokim kanjonskim dolinama, natkrivena planinskim vrhovima od kojih je čak 48 visoko preko 2.000 mnv.
Veruje se da planina, najverovatnije, ime dobila od keltske reči dru-mi-tor što u prevodu znači „voda sa planine’’.
Oštri vrhovi i grebeni čine ga idealnim mestom za planinarenje zimi i leti. Kružni put oko njegovog ruba dugačak je svega 90 km. U tako relativno malom području masiv Durmitora, ima 48 vrhova iznad 2000mnv, od čega 40 preko 2100mnv, 27 preko 2200 mnv, 18 preko 2300 mnv, 7 preko 2400mnv i samo jedan preko 2500 m (Bobotov Kuk 2523mnv).
Na istom tom području ima 17 jezera iznad 1400 mnv, od čega 11 iznad 1500 mnv, 9 iznad 1600 mnv, 4 iznad 1700 mnv, dva iznad 2000mnv (Zeleni vir i Miloševa lokva), a najdublje je Crno jezero (49 m). Na istom tom području ima 27 markiranih i 12 nemarkiranih staza. Markiranih staza ima preko 2000 km a prolaze kroz sve delove Durmitora i otkrivaju sve lepote ovog nacionalnog parka. Posebnost Durmitora je u lepoti raskošnih planinskih pejzaža, u osvajanju visina od kojih zastaje dah i s čijih vrhova se pružaju fantastični pogledi na udaljene horizonte kanjona Pive i Tare, te najviših planina Albanije, Srbije i Bosne (Prokletije, Kopaonik i Zelengora).
Prilikom izbora odeće i opreme za boravak na područiju Durmitota mora se imati u vidu da je ovo planinski kraj koji karakterišu ekstremni klimatski uslovi, nezavisno od godišnjih doba. Zbog toga sledeći predmeti su poželjni za planinske šetnje, a neophodni za planinske ture: mali ranac do 30l u kojem treba da imate bar 2l vode, neki energetski bar ili sušeno i koštunjavo voće, trek pantalone, duboke trek cipele , trek štapovi, aktivni veš dugih rukava, polar dukserica, nepromočiva jakna (soft shell), naočare za sunce i krema za sunčanje, šešir ili kačket.
Savin Kuk (2313 m) je jedan od najlepših, najprepoznatljivijih i najfotografisanijih, naravno i najposećenijih vrhova Durmitora. Savin Kuk je deo neprevaziđene panorame nad Crnim Jezerom (1416 m). Po ovoj panorami je Durmitor prepoznatljiv. Savin Kuk je jedan od najposećenijih vrhova jer žičara staje samo stotinak metar ispod vrha, blizu Savine Vode. Žičara je deo Durmitor Ski Centra. Ime Savin Kuk vrh je dobio po Rastku Nemanjiću. Njegovo duhovno ime bilo je Sava, a proglašen je svecem (Sveti Sava). Često je posećivao Durmitor i Savin Kuk. Kažu da mu je to bio omiljeni vrh. Po legendi, izvor Savina Voda (2212 m) je nastao zahvaljujući čudu Svetog Save, koji je štapom ispisao krst po zemlji i voda se pojavila. Svake godine, na Ilindan – 2. avgusta, ljudi se penju do izvora u nadi da će im voda doneti sreću, zdravlje i mir. Voda se stavlja u flašu i čuva do naredne godine. Ova voda se koristi kao neka vrsta zaštite od loših uticaja. Uz Međed, ovo je posetiocima Durmitora najpoznatiji vrh. Staza do samom vrha, napravljena je još početkom dvadesetog veka za izlazak crnogorskog Kralja Nikole prvog. Osim toga, ovaj vrh je privlačan i zbog legende o Savinoj vodi, za koju se tvrdi da je lekovita. Na nepunih pet kilometara od centra Žabljaka, nalazi se ski centar Savin kuk, na padinama istoimenog planinskog vrha. Najviša kota je na 2.010 m/nv a visinska razlika je 700 m. Prosečna pokrivenost snegom je 120 dana godišnje.
15 personas del lugar lo recomiendan
Savin Kuk
Savin Kuk (2313 m) je jedan od najlepših, najprepoznatljivijih i najfotografisanijih, naravno i najposećenijih vrhova Durmitora. Savin Kuk je deo neprevaziđene panorame nad Crnim Jezerom (1416 m). Po ovoj panorami je Durmitor prepoznatljiv. Savin Kuk je jedan od najposećenijih vrhova jer žičara staje samo stotinak metar ispod vrha, blizu Savine Vode. Žičara je deo Durmitor Ski Centra. Ime Savin Kuk vrh je dobio po Rastku Nemanjiću. Njegovo duhovno ime bilo je Sava, a proglašen je svecem (Sveti Sava). Često je posećivao Durmitor i Savin Kuk. Kažu da mu je to bio omiljeni vrh. Po legendi, izvor Savina Voda (2212 m) je nastao zahvaljujući čudu Svetog Save, koji je štapom ispisao krst po zemlji i voda se pojavila. Svake godine, na Ilindan – 2. avgusta, ljudi se penju do izvora u nadi da će im voda doneti sreću, zdravlje i mir. Voda se stavlja u flašu i čuva do naredne godine. Ova voda se koristi kao neka vrsta zaštite od loših uticaja. Uz Međed, ovo je posetiocima Durmitora najpoznatiji vrh. Staza do samom vrha, napravljena je još početkom dvadesetog veka za izlazak crnogorskog Kralja Nikole prvog. Osim toga, ovaj vrh je privlačan i zbog legende o Savinoj vodi, za koju se tvrdi da je lekovita. Na nepunih pet kilometara od centra Žabljaka, nalazi se ski centar Savin kuk, na padinama istoimenog planinskog vrha. Najviša kota je na 2.010 m/nv a visinska razlika je 700 m. Prosečna pokrivenost snegom je 120 dana godišnje.
Durmitor je planina izuzetne lepote, spada u prirodna remek dela. Obiluje planinskim vrhovima i brojnim ledničkim jezerima, okružen je bogatim zimzelenim šumama, brze i bistre reke Durmitora stvaraju predivne kanjone, među njima i kanjon reke Tare, koji je jedan od najlepših u svetu. Bogata flora i fauna Durmitora privlače mnoge ljubitelje prirode. Zbog svoje lepote i netaknute prirode, planina Durmitor sa okolnim predelima, proglašena je nacionalnim parkom 1952. godine.
Planinski masiv Durmitor se nalazi na severozapadu Crne Gore i čini ga prostrana visoravan (na 1.500 m nadmorske visine), ispresecana dubokim kanjonskim dolinama, natkriljena planinskim vrhovima od kojih je čak 48 visoko preko 2.000 m (najviši Bobotov kuk, Ćirova pećina – 2.523 m). Osnovni masiv Durmitora sa kanjonima Tare, Drage i Sušice, kao i gornji deo kanjonske doline Komarnice, čini ukupnu površinu preko 39.000 ha.
Raskoš prirodnih lepota Durmitora nije ostala nezapažena ni na svetskom nivou.Odlukom Međunarodnog odbora za Svetsku kulturnu i prirodnu baštinu, u Parizu 1980. godine, nacionalni park Durmitor uvršten je u popis Svetske kulturne i prirodne baštine, dok je reka Tara i njena kanjonska dolina, UNESCO-vim programom Čovek i biosfera 1977. godine uvrštena u svetske ekološke rezervate biosfere.
Veruje se da planina, najverovatnije, ime dobila od keltske reči dru-mi-tor što u prevodu znači „voda sa planine“. Durmitor je zaista bogat vodama, rekama (na prvom mestu Tarom, „suzom Evrope“) i jezerima – dvadesetak glečerskih jezera, rasutih po čitavom području, koje je još Jovan Cvijić nazvao „gorske oči“. Predeli Durmitora, privredno bazirani na turizmu i poljoprivredi, sačuvani su od štetnih uticaja moderne civilizacije, a zbog lepote i neokrnjenosti, retko su i autentično delo prirode. Durmitor van zimske sezone prekrije 1.500 vrsta raznog bilja – 150 vrsta lekovitog bilja, preko 40 vrsta jestivih gljiva, sačuvane pojedine vrste tercijalne flore iz ledenog doba… Veliki deo kanjona Tare obrastao je pojedinim stablima četinara, a među njima posebno mesto zauzima crni bor, posebno onaj koji se pričvrsti žilama za kamen–liticu i nadnese se nad ambis. Najpoznatiji lokalitet gde crni bor izgrađuje prašumsku zajednicu nalazi se u kanjonu, na mestu zvanom Crna poda – proglašen za strogi prirodni rezervat. Tu su borovi visoki i do 50 metara, a dosežu starost i do 400 godina. Klima je župska – u kanjonima reka, subplaninska – na visinama do 1.200 m, i tipično alpska. Zime su duge i hladne, leta relativno kratka i sveža, a zanimljivost je da su jeseni toplije od proleća. Godišnje je 120 dana pod snegom većim od 15 centimetara, a u višim predelima, kao u području Kalice je tzv. debeli namet – dugačak 200 do 300 m, po kome se može skijati i usred leta.
Durmitor ima dvadesetak ledničkih jezera za ponos. Jezera, na visinama iznad 1500 m, daju posebnu draž Durmitoru. Nazvana su, jednim imenom, gorske oči. Najveće i najatraktivnije je Crno jezero.
Ublizini Crnog jezera nalaze se, ne manje impresivna, Zmijinje jezero, utonulo u smrčevo-jelovu šumu i Barno jezero, okruženo sa svih strana, takođe, četinarskom šumom.
Unizu hidrografskih bisera Durmitora izdvajaju se, lepotom i divljinom okruženja, Skrčka jezera, okovana ledom i snegom do sredine jula, Zeleni vir i Modro jezero i Vražje i Riblje jezero, uljuljkani usred nepreglednih livada.
Veličanstvenosti pejzaža doprinose, pored lepote jezerskog basena i blistave vodene površine, prostrani šumski predeo koji ga okružuje i vrh Međeda, gorostasno uzdignut nad njim. Udaljeno je 2 km od planinskog gradića Žabljaka, zimskog turističkog centra Crne Gore.
Među najlepšim ukrasima parka su i bistre, silovite reke koje su ovom području podarile razne kanjonske doline. Posebno impresivna jeste reka Tara, kako lepotom i snagom svoje vode, tako i dubinom (1300 m) i pejzažem kanjona koji je najveći u Europi. U svetu zaostaje samo za Velikim Kanjonom (Grand Canyon) u Sjedinjenim Američkim Državama. Tara sa svojim tokom od 150 km, najduža je reka Crne Gore.
Durmitorski nacionalni park obiluje značajnim brojem spomenika kulture od antičkog perioda do najnovijeg doba. Najkarakterističniji su srednjevjekovni spomenici: razvaline gradova i utvrđenja, mostovi i karaule, nekropole sa stečcima i manastirski kompleksi u dolini reke Tare.
Kao primere etnološke baštine, važno je pomenuti tipove seoskih kuća tzv. ”savardake” i vodenice rasejane po katunima i durmitorskim potocima.
Rezime: (Izvor: www.ciklonaut.com)
Na prostoru dužine oko 30km i upola manje širine, nalazi se više od 120 vrhova najrazličitijih oblika. Više od polovine njih diže se iznad 2000 mnv, a oko pedest vrhova visoko je preko 2200 mnv. Zupci testere, zastrašujuće litice, mekani prevoji, zatupljena bila, zavese sipara… Između i ispod svega toga pitome doline, zatalasani pašnjaci, neočešljane čupe kleke i ponosita tkanja borova povezuju vidike poput zelenog maltera i ovu čudesnu kuću u nebesima temelje. U samoj kruni Durmitora, u krugu prečnika nepunih šest kilometara, postoji gotovo dvadeset vrhova visokih preko 2300m (najviši među njima je Bobotov Kuk, sa 2523 mnv).
Dve stotine jama i pećina, većinom još neispitanih. Jama u Vjetrenim brdima ima ulaz na 2196 mnv, duga je 1800m i duboka 897m – najdublja je u Jugoslaviji
Ledena pećina, sakrivena usred kamene pustinje pod Oblom glavom, puna je stalaktita i stalagmita od leda
Debeli namet: minijaturni živi lednik koji i ovog trenutka puzi Velikom Kalicom na svom hiljadama godina dugom putu, gurajući pred sobom čeonu morenu – nakit od koga se ne odvaja
Crna poda: živa prašuma u kanjonu Tare; 150 vrsta lekovitog bilja, 40 vrsta jestivih gljiva. Pojedini primerci borova dostižu visinu od 50m i starost od 400 godina
Uprašumama smrče oko Mlinskog potoka, Zminjeg i Zabojskog jezera, pojedina stabla dostižu visinu veću od 40m i starost od preko 300 godina
Masiv Durmitora se na nekim mestima iz kanjona Tare i Pive u jednom zamahu penje sa 500 mnv na skoro 2500 mnv
Kanjon Tare: jedan od najdubljih svetskih rečnom erozijom nastalih kanjona; najdublji kanjon u Evropi (na pojedinim mestima dubok je i preko 1200m). Jedan od najlepših u svetu. Boju Tare treba videti da bi se poverovalo u nju. Bistrinu Tare treba doživeti da bi se poverovalo u nju. Pre desetak godina smo na splavarenju bevandu pravili na tradicionalan splavarski način: vino smo mešali sa ledenom vodom zahvaćenom direktno iz reke
IIzuzetno bogatstvo flore (jedan od osnovnih razloga za upis nacionalnog parka u Spisak svetske prirodne baštine). U tajnovitim bezdanima kanjona Tare, Pive i Sušice još rastu biljke iz doba tercijara, a odmah uz njih i biljke koje su se nekada davno tamo spustile da bi izmakle lednicima (runolist). Druge biljke (npr. žalfija) su, zahvaljujući toplim mediteranskim uticajima, pobegle duboko u kopno. Tako jedne uz druge u sreći i veselju žive izmešane tercijarne i glacijalne biljke, biljke pitomog Mediterana i biljke surovog severa – još jedan prirodni fenomen Durmitora. Na nekim vrhovima koji su bez snega tek tri meseca u godini, žive biljke i životinje ledenog Arktika – relikti iz ledenog doba, preživeli zahvaljujući neobičnoj mikroklimi
Kanjon Nevidio: duboki procep u stenama, do čijeg dna sunce ne dopire (otuda i ime). Širina takva da bi se na pojedinim mestima skoro moglo i preskočiti na drugu stranu, zidovi koji skreću pod pravim uglom, virovi koji ispunjavaju tesna proširenja. Sve skupa često liči na dvoranu neke vitke, polupotopljene katedrale. Prolazak? Preko ogromnih obrušenih stena, uz naizmenično gaženje vode ili plivanje (u ronilačkom odelu, zbog hladnoće vode)
Savina voda: hir prirode, nemogući izvor na vrhu visokog i vratolomnog grebena Šljemena, na 2000 metara nadmorske visine; najviša žila vode koja kuca u krečnjaku
…
Savina voda
Voda iz izvora nikada ne presušuje. Legenda kaže da je Sveti Sava jednom prolazio tuda, a pratio ga je đak kome je teško padalo veranje po vrletima durmitorskim. Sednu da se odmore, izvade hleb da se okrepe, a đak će: „Kako bi uz ovo malo hljeba luk pristao!“ Sava svojim štapom napravi krst na zemlji, i nikne luk naokolo. (Na ovom mestu, kaže narod, još i danas se vide tragovi štapa, a i divljeg luka tu ima – mesto se tako naziva Lukovača.) Te tako jedoše, ali se đak još nije bio namirio: „A kako bi sada malo vode pristalo!“. Opet Sava štapom načini krst na zemlji – i poteče voda. Predanje ne kaže da li je đak posle ovoga konačno bio zadovoljan…
Odvajkada postoji običaj da se svakog 2. avgusta, za Ilindan, izađe do izvora. To nije nimalo lako, no danas postoji i atraktivna žičara (tačnije, dve žičare: mora se presedati iz jedne na drugu da bi se došlo do na zaravan Šljemena, a potom treba još malo pešačiti do cilja). Veruje se da je voda sa izvora lekovita, da ispunjava sve želje, razbija uroke i svakojaka druga zla. Devojke su ranije na taj dan pre zore izlazile ovamo, umivale se vodom, darivale je novčićima i kazivale svoje želje. Priča je ovekovečila i reči devojke kojoj se i pored uredno ispoštovane ilindanske procedure nije ispunila želja da se uda za momka koga je volela: „Moj zaludni ‘odu na Savinu vodu!“ No sigurno je da ljubitelji prirode i fantastičnih vidika ovakve reči nikada neće izgovoriti, jer je hodočašće na Šljeme i na Savinu vodu doživljaj koji se pamti. I samo putovanje žičarom (posebno onom drugom, koja skoro da pruža osećaj vožnje helikopterom) je atrakcija svoje vrste. Za one koji žele da se popnu pešice postoji uzana staza, izgrađena još 1910. godine da bi njome do izvora izašao crnogorski kralj Nikola.
131 personas del lugar lo recomiendan
Durmitor
Durmitor je planina izuzetne lepote, spada u prirodna remek dela. Obiluje planinskim vrhovima i brojnim ledničkim jezerima, okružen je bogatim zimzelenim šumama, brze i bistre reke Durmitora stvaraju predivne kanjone, među njima i kanjon reke Tare, koji je jedan od najlepših u svetu. Bogata flora i fauna Durmitora privlače mnoge ljubitelje prirode. Zbog svoje lepote i netaknute prirode, planina Durmitor sa okolnim predelima, proglašena je nacionalnim parkom 1952. godine.
Planinski masiv Durmitor se nalazi na severozapadu Crne Gore i čini ga prostrana visoravan (na 1.500 m nadmorske visine), ispresecana dubokim kanjonskim dolinama, natkriljena planinskim vrhovima od kojih je čak 48 visoko preko 2.000 m (najviši Bobotov kuk, Ćirova pećina – 2.523 m). Osnovni masiv Durmitora sa kanjonima Tare, Drage i Sušice, kao i gornji deo kanjonske doline Komarnice, čini ukupnu površinu preko 39.000 ha.
Raskoš prirodnih lepota Durmitora nije ostala nezapažena ni na svetskom nivou.Odlukom Međunarodnog odbora za Svetsku kulturnu i prirodnu baštinu, u Parizu 1980. godine, nacionalni park Durmitor uvršten je u popis Svetske kulturne i prirodne baštine, dok je reka Tara i njena kanjonska dolina, UNESCO-vim programom Čovek i biosfera 1977. godine uvrštena u svetske ekološke rezervate biosfere.
Veruje se da planina, najverovatnije, ime dobila od keltske reči dru-mi-tor što u prevodu znači „voda sa planine“. Durmitor je zaista bogat vodama, rekama (na prvom mestu Tarom, „suzom Evrope“) i jezerima – dvadesetak glečerskih jezera, rasutih po čitavom području, koje je još Jovan Cvijić nazvao „gorske oči“. Predeli Durmitora, privredno bazirani na turizmu i poljoprivredi, sačuvani su od štetnih uticaja moderne civilizacije, a zbog lepote i neokrnjenosti, retko su i autentično delo prirode. Durmitor van zimske sezone prekrije 1.500 vrsta raznog bilja – 150 vrsta lekovitog bilja, preko 40 vrsta jestivih gljiva, sačuvane pojedine vrste tercijalne flore iz ledenog doba… Veliki deo kanjona Tare obrastao je pojedinim stablima četinara, a među njima posebno mesto zauzima crni bor, posebno onaj koji se pričvrsti žilama za kamen–liticu i nadnese se nad ambis. Najpoznatiji lokalitet gde crni bor izgrađuje prašumsku zajednicu nalazi se u kanjonu, na mestu zvanom Crna poda – proglašen za strogi prirodni rezervat. Tu su borovi visoki i do 50 metara, a dosežu starost i do 400 godina. Klima je župska – u kanjonima reka, subplaninska – na visinama do 1.200 m, i tipično alpska. Zime su duge i hladne, leta relativno kratka i sveža, a zanimljivost je da su jeseni toplije od proleća. Godišnje je 120 dana pod snegom većim od 15 centimetara, a u višim predelima, kao u području Kalice je tzv. debeli namet – dugačak 200 do 300 m, po kome se može skijati i usred leta.
Durmitor ima dvadesetak ledničkih jezera za ponos. Jezera, na visinama iznad 1500 m, daju posebnu draž Durmitoru. Nazvana su, jednim imenom, gorske oči. Najveće i najatraktivnije je Crno jezero.
Ublizini Crnog jezera nalaze se, ne manje impresivna, Zmijinje jezero, utonulo u smrčevo-jelovu šumu i Barno jezero, okruženo sa svih strana, takođe, četinarskom šumom.
Unizu hidrografskih bisera Durmitora izdvajaju se, lepotom i divljinom okruženja, Skrčka jezera, okovana ledom i snegom do sredine jula, Zeleni vir i Modro jezero i Vražje i Riblje jezero, uljuljkani usred nepreglednih livada.
Veličanstvenosti pejzaža doprinose, pored lepote jezerskog basena i blistave vodene površine, prostrani šumski predeo koji ga okružuje i vrh Međeda, gorostasno uzdignut nad njim. Udaljeno je 2 km od planinskog gradića Žabljaka, zimskog turističkog centra Crne Gore.
Među najlepšim ukrasima parka su i bistre, silovite reke koje su ovom području podarile razne kanjonske doline. Posebno impresivna jeste reka Tara, kako lepotom i snagom svoje vode, tako i dubinom (1300 m) i pejzažem kanjona koji je najveći u Europi. U svetu zaostaje samo za Velikim Kanjonom (Grand Canyon) u Sjedinjenim Američkim Državama. Tara sa svojim tokom od 150 km, najduža je reka Crne Gore.
Durmitorski nacionalni park obiluje značajnim brojem spomenika kulture od antičkog perioda do najnovijeg doba. Najkarakterističniji su srednjevjekovni spomenici: razvaline gradova i utvrđenja, mostovi i karaule, nekropole sa stečcima i manastirski kompleksi u dolini reke Tare.
Kao primere etnološke baštine, važno je pomenuti tipove seoskih kuća tzv. ”savardake” i vodenice rasejane po katunima i durmitorskim potocima.
Rezime: (Izvor: www.ciklonaut.com)
Na prostoru dužine oko 30km i upola manje širine, nalazi se više od 120 vrhova najrazličitijih oblika. Više od polovine njih diže se iznad 2000 mnv, a oko pedest vrhova visoko je preko 2200 mnv. Zupci testere, zastrašujuće litice, mekani prevoji, zatupljena bila, zavese sipara… Između i ispod svega toga pitome doline, zatalasani pašnjaci, neočešljane čupe kleke i ponosita tkanja borova povezuju vidike poput zelenog maltera i ovu čudesnu kuću u nebesima temelje. U samoj kruni Durmitora, u krugu prečnika nepunih šest kilometara, postoji gotovo dvadeset vrhova visokih preko 2300m (najviši među njima je Bobotov Kuk, sa 2523 mnv).
Dve stotine jama i pećina, većinom još neispitanih. Jama u Vjetrenim brdima ima ulaz na 2196 mnv, duga je 1800m i duboka 897m – najdublja je u Jugoslaviji
Ledena pećina, sakrivena usred kamene pustinje pod Oblom glavom, puna je stalaktita i stalagmita od leda
Debeli namet: minijaturni živi lednik koji i ovog trenutka puzi Velikom Kalicom na svom hiljadama godina dugom putu, gurajući pred sobom čeonu morenu – nakit od koga se ne odvaja
Crna poda: živa prašuma u kanjonu Tare; 150 vrsta lekovitog bilja, 40 vrsta jestivih gljiva. Pojedini primerci borova dostižu visinu od 50m i starost od 400 godina
Uprašumama smrče oko Mlinskog potoka, Zminjeg i Zabojskog jezera, pojedina stabla dostižu visinu veću od 40m i starost od preko 300 godina
Masiv Durmitora se na nekim mestima iz kanjona Tare i Pive u jednom zamahu penje sa 500 mnv na skoro 2500 mnv
Kanjon Tare: jedan od najdubljih svetskih rečnom erozijom nastalih kanjona; najdublji kanjon u Evropi (na pojedinim mestima dubok je i preko 1200m). Jedan od najlepših u svetu. Boju Tare treba videti da bi se poverovalo u nju. Bistrinu Tare treba doživeti da bi se poverovalo u nju. Pre desetak godina smo na splavarenju bevandu pravili na tradicionalan splavarski način: vino smo mešali sa ledenom vodom zahvaćenom direktno iz reke
IIzuzetno bogatstvo flore (jedan od osnovnih razloga za upis nacionalnog parka u Spisak svetske prirodne baštine). U tajnovitim bezdanima kanjona Tare, Pive i Sušice još rastu biljke iz doba tercijara, a odmah uz njih i biljke koje su se nekada davno tamo spustile da bi izmakle lednicima (runolist). Druge biljke (npr. žalfija) su, zahvaljujući toplim mediteranskim uticajima, pobegle duboko u kopno. Tako jedne uz druge u sreći i veselju žive izmešane tercijarne i glacijalne biljke, biljke pitomog Mediterana i biljke surovog severa – još jedan prirodni fenomen Durmitora. Na nekim vrhovima koji su bez snega tek tri meseca u godini, žive biljke i životinje ledenog Arktika – relikti iz ledenog doba, preživeli zahvaljujući neobičnoj mikroklimi
Kanjon Nevidio: duboki procep u stenama, do čijeg dna sunce ne dopire (otuda i ime). Širina takva da bi se na pojedinim mestima skoro moglo i preskočiti na drugu stranu, zidovi koji skreću pod pravim uglom, virovi koji ispunjavaju tesna proširenja. Sve skupa često liči na dvoranu neke vitke, polupotopljene katedrale. Prolazak? Preko ogromnih obrušenih stena, uz naizmenično gaženje vode ili plivanje (u ronilačkom odelu, zbog hladnoće vode)
Savina voda: hir prirode, nemogući izvor na vrhu visokog i vratolomnog grebena Šljemena, na 2000 metara nadmorske visine; najviša žila vode koja kuca u krečnjaku
…
Savina voda
Voda iz izvora nikada ne presušuje. Legenda kaže da je Sveti Sava jednom prolazio tuda, a pratio ga je đak kome je teško padalo veranje po vrletima durmitorskim. Sednu da se odmore, izvade hleb da se okrepe, a đak će: „Kako bi uz ovo malo hljeba luk pristao!“ Sava svojim štapom napravi krst na zemlji, i nikne luk naokolo. (Na ovom mestu, kaže narod, još i danas se vide tragovi štapa, a i divljeg luka tu ima – mesto se tako naziva Lukovača.) Te tako jedoše, ali se đak još nije bio namirio: „A kako bi sada malo vode pristalo!“. Opet Sava štapom načini krst na zemlji – i poteče voda. Predanje ne kaže da li je đak posle ovoga konačno bio zadovoljan…
Odvajkada postoji običaj da se svakog 2. avgusta, za Ilindan, izađe do izvora. To nije nimalo lako, no danas postoji i atraktivna žičara (tačnije, dve žičare: mora se presedati iz jedne na drugu da bi se došlo do na zaravan Šljemena, a potom treba još malo pešačiti do cilja). Veruje se da je voda sa izvora lekovita, da ispunjava sve želje, razbija uroke i svakojaka druga zla. Devojke su ranije na taj dan pre zore izlazile ovamo, umivale se vodom, darivale je novčićima i kazivale svoje želje. Priča je ovekovečila i reči devojke kojoj se i pored uredno ispoštovane ilindanske procedure nije ispunila želja da se uda za momka koga je volela: „Moj zaludni ‘odu na Savinu vodu!“ No sigurno je da ljubitelji prirode i fantastičnih vidika ovakve reči nikada neće izgovoriti, jer je hodočašće na Šljeme i na Savinu vodu doživljaj koji se pamti. I samo putovanje žičarom (posebno onom drugom, koja skoro da pruža osećaj vožnje helikopterom) je atrakcija svoje vrste. Za one koji žele da se popnu pešice postoji uzana staza, izgrađena još 1910. godine da bi njome do izvora izašao crnogorski kralj Nikola.
Gastronomska scena
Podgora
Ukusna i svjeza hrana. Brzo posluzenje.